‘Coaching wordt gebruikt om een cliënt te helpen optimaliseren binnen een bestaande situatie. Een ‘coachee’ (dat wil zeggen de gecoachte) mist de strategie om een probleem in de buitenwereld te tackelen. Meestal voldoet een concrete en doelgerichte begeleiding gedurende een korte periode om het probleemoplossend vermogen te vergroten.
Counseling of therapie wordt ingezet wanneer een cliënt emotionele (psychosociale) problemen en stressreacties ervaart. Tijdens de therapie onderzoekt de cliënt zijn/haar binnenwereld en pakt belemmerende patronen aan. De omvang van het probleem en de bijbehorende klachten zijn bij een cliënt voor counseling vele malen groter dan bij een coachee. Je dringt bij een counseling dan ook dieper door in het ‘zelf’ dan bij coaching. De therapie is erop gericht dysfunctionele patronen van denken, voelen en doen te doorbreken waardoor de oorspronkelijke veerkracht herstelt, klachten verdwijnen en fysieke en mentale gezondheid en zelfredzaamheid ontstaan.’
(Vrij naar een citaat van Prof. Dr. Gerard Egan, grondlegger Counseling USA en zijn Nederlandse collega’s Hein Heijen en Irene Slaats, NFG juni 2015)
Wat betekent dit nu kort gezegd? Als je over het algemeen goed in je vel steekt en ondertussen tegen een (veelal terugkerend) probleem aanloopt, zal coaching in veel gevallen afdoende zijn.
Loop je aan tegen serieuze knelpunten (op school, in je werk, vriendschappen en/of relaties) die jouw dagelijks functioneren en/of gelukbeleving negatief beïnvloeden dan is therapie het aangewezen middel om je weer op weg te helpen.
Comments are closed.